Pride komt in alle kleuren

Als medewerker van een traditioneel advocatenkantoor in Brazilië bleef Ana 15 jaar lang in de kast uit angst om de carrière te verliezen waarvoor ze zo hard had gewerkt. Omdat ze haar ware zelf niet kon laten zien, wist Ana dat ze een werkplek moest vinden waar ze zich geaccepteerd en welkom voelde. Gelukkig kon Ana zich bij Uber wel goed in haar vel voelen.

Toen ze begon bij Uber was een regenboogvlag het eerste wat Ana met trots op haar bureau zette. “Er zijn meer mensen die zich net als ik verstoppen. Het is moeilijk geweest om iets te vieren in Brazilië”, vertelt ze.

Hoewel het in het huidige politieke klimaat in Brazilië niet veilig is voor mensen in de LGBTQIA+ community, strijdt Ana fel voor gelijke rechten. “Bij Uber hebben we elke dag de mogelijkheid om miljoenen mensen te verbinden”, zegt ze. “Als we dagelijks ook maar een klein verschil kunnen maken, kunnen we de wereld veranderen.”

Dankzij dit onderzoek kon Rodrigo reflecteren, zijn eigen identiteit omarmen en zich minder alleen voelen. “Ik begon te leren dat er meer homoseksuele, lesbische en biseksuele mensen waren. Ik voelde me hier echt sterker door,” zegt hij.

Hij leeft nu in vrijheid in Amsterdam, en voelt zich ondersteund door collega’s bij Uber en vrienden over de hele wereld. Zijn hoop voor toekomstige generaties is dat niemand zich tijdens hun kinderjaren hoeft te schamen voor wie ze zijn. “Het is belangrijk dat we proberen voor iedereen een veilige plek te creëren,” zegt Rodrigo. “Homoseksualiteit is in 73 landen illegaal. Mensen kennen geen andere realiteit.”

Ze inspireert anderen nu al simpelweg door het delen van haar verhaal. “Ik heb me altijd als aseksueel geïdentificeerd. Zelfs toen ik klein was. Omdat mijn gevoelens voor mensen meestal gebaseerd zijn op esthetische aantrekking, of aantrekking tot hun persoonlijkheid, goedheid of intelligentie. Maar de gevoelens zijn nooit seksueel,” zegt Heather.

Of het nu gaat om ras of seksualiteit, Heather spant zich in om de manier waarop mensen communiceren te veranderen. “Ik denk dat we ons taalgebruik tijdens gesprekken met anderen kunnen aanpassen,” zegt ze. “Stel mensen vragen op een manier die niet iets impliceert.” Met haar familie en vrienden aan haar zijde heeft Heather een uniek perspectief dat veel andere mensen versterkt.

“Ik ben hoe mensen zich een lesbienne voorstellen. Maar ik zie hoe dat de helft van de community uitsluit”, legt Dom uit.

In tegenstelling tot de roze tinten van de lesbische vlag, identificeert Dom zich meer met de regenboogvlag. “Wat ik mooi vind aan de vlag is dat het niet eigen is aan één identiteit”, vertelt ze verder. “Het herinnert ons eraan dat iedereen zich ooit in een vergelijkbare situatie bevond, en dat brengt ons samen als community.”

Nu samenwonend met haar verloofde in San Francisco, definieert Dom succes als je goed voelen met wie je bent en je eigen persoonlijke waarheid. “Je kunt jezelf of je eigen succes niet met iemand anders vergelijken. Als je dat kan, staan de mensen die van je houden klaar voor je.”

Ndu voelde zich pas na zijn universiteitsjaren zelfverzekerd genoeg om zich als biseksueel te identificeren. Toen hij gevraagd werd waarom hij niet eerder uit de kast kwam, vertelde hij: “Tot op zekere hoogte ging het om zelfbehoud. Ik wilde geen familieleden, vrienden of hechte netwerken kwijtraken.”

Hoewel hij nu open is over zijn seksualiteit, voelt Ndu zich nog vaak onbegrepen in zijn gemeenschap. “Veel mensen gaan ervanuit dat ik hetero ben. Ze denken dat ik een van de jongens ben,” legt hij uit. “Ze gaan uit van bepaalde labels als gevolg van mijn onderwijsachtergrond, hoe ik me presenteer en hoe ik praat. Tot op zekere hoogte begrijp ik hoe dit mij in een bevoorrechte positie plaatst.”

Hoewel hij ooit zenuwachtig was om eerlijk te zijn tegen zijn familie en vrienden, heeft Ndu nu het gevoel dat hij door zijn openheid een gelukkiger, productiever, en bevredigender leven kan leiden.

Met de steun van de Uber-community vond Lana de moed om een tweede keer uit de kast te komen als transgender. “Ik heb altijd het gevoel had dat het onoprecht was om te zwaaien met de regenboogvlag omdat die altijd hoorde bij homoseksuele mannen. De transvlag was aanvankelijk een symbool van verzet hiertegen. Ik zie de transvlag graag naast al de andere vlaggen. Dit laat zien dat we aan het evolueren zijn”, legt Lana uit.

Hoewel het soms een uitdaging was, heeft Lana’s reis haar gemaakt tot de activist die ze vandaag de dag is, en ze staat er nu met enorme Pride. Als een van de eerste mensen bij Uber die openlijk de transitie heeft gemaakt, was Lana de pionier van de bijgewerkte communityrichtlijnen voor transgender medewerkers en bondgenoten.

Though challenging at times, Lana’s journey has made her the activist she is today and she now stands with immense Pride. As one of the first people to openly transition at Uber, Lana pioneered the updated community guidelines for transgender employees and allies.

Francois identificeert zich als genderqueer, en heeft zich in het verleden vaak onbegrepen gevoeld. “Mensen snappen niet dat genderqueer niet gaat om het kunnen dragen van een rok of een jurk”, zegt Francois. “Ik moet nadenken over al mijn verschillende nuances; mijn mannelijkheid en mijn vrouwelijkheid. Het gaat niet om travestie, het gaat om het uitdrukken van mijn identiteit.”

Door de jaren heen merkte Francois dat het makkelijker was voor anderen om hem te zien als transgender of als een flamboyante homoseksuele man dan voor wie hij daadwerkelijk is. Maar hij is vol hoop als het om de komende generatie gaat. “Ik denk dat degene die de regenboogvlag heeft ontworpen een visie van de toekomst zag,” zegt Francois. “Een kleurrijke toekomst. Een zonnige toekomst. Een plek waar iedereen geaccepteerd wordt als hun eigen unieke zelf in plaats van dat ze de massa volgen.”

Francois denkt dat de genderqueer-community zich vaak onbegrepen voelt, en hij moedigt mensen aan om niet verlegen te zijn en vragen te gaan stellen.

Nadat ze naar San Francisco verhuisde kwam Georgie eindelijk als lesbienne uit de kast bij haar familie en vrienden; ze was toen 17 jaar. “Er was toen een enorm stigma”, vertelt ze. “In mijn tijdperk moesten we vechten. Het was geen trend.”

Vastberaden om discriminatie tegen te gaan, deed ze mee aan protestmarsen in Washington om haar steun te betuigen voor vrouwenrechten en de rechten van de LGBTQIA+ community. “Als je denkt dat protestmarsen niet belangrijk zijn, kijk dan om je heen,” zegt ze. “Ik geniet nu van dingen die het directe gevolg zijn van mijn werk, of dat van anderen.”

Voor Georgie heeft de regenboogvlag altijd symbool gestaan voor het thuisgevoel en een gevoel van erbij horen. Elke dag staat Georgie de community vol zelfvertrouwen bij en blijft ze zonder terughoudendheid trouw aan zichzelf.

“Ik conformeer me niet echt aan de maatschappelijke visie op geslacht, dus ik ben niet heel kieskeurig wat voornaamwoorden betreft. Hij, zij, ze, hen, wat mensen me ook willen noemen, ik vind het prima”, legt Trevor uit.

Trevor wist al op jonge leeftijd dat zijn reis anders zou zijn. Hij kwam aanvankelijk als homo uit de kast, en nam hiermee de eerste stap naar het accepteren van zijn ware zelf. Hoewel dit nooit helemaal werd geaccepteerd door zijn familie en vrienden, heeft hij nooit getwijfeld.

Vandaag de dag staat Trevor steviger in zijn schoenen als non-binair. “Sommige dagen presenteer ik me als mannelijk, sommige dagen meer als vrouwelijk”, vertelt hij. Voor Trevor was het ontdekken van de non-binaire vlag een bevrijdende ervaring. Voor hem betekende dit vertegenwoordiging, validatie en een plek binnen de LGBTQIA+ community.

“Ik identificeerde me niet echt als biseksueel of lesbisch. De labels pasten niet echt bij me. Daarom vond ik queer beter bij me passen,” legt ze uit. Maar toen Dyan een relatie had met een man, voelde het alsof ze geen deel meer kon uitmaken van de gemeenschap: “Van binnen worstel ik daar nog steeds mee. Ik wil echt deel uitmaken van de gemeenschap, maar op mijn eigen manier.”

Tijdens haar reis naar zelfontdekking wendde Dyan zich tot de regenboogvlag. “Met de vlag kon ik uitdragen dat ik queer ben. Mensen zeggen dat ik er niet lesbisch uitzie. Ik pas niet in een hokje,” legt ze uit. Dyan kon pas tijdens haar studietijd haar identiteit echt omarmen. Uiteindelijk ging Dyan zich bezighouden met politiek, waar ze vocht voor de rechten van de LGBTQIA+ community door gesprekken aan te gaan met lokale politici. Sindsdien blijft Dyan’s ongelooflijke passie voor de LGBTQIA+ community anderen inspireren om geen angst te hebben.

“Ik heb geleerd dat er niet één juiste weg is,” legt ze uit. “Onze taak is om dat wat statisch lijkt te doorbreken en om te overwinnen in de strijd van vele werelden waar we in vrijheid anders kunnen zijn.”

Ana Karen wil mensen ook uitnodigen om hun geest en hart open te stellen met betrekking tot labels en stereotypen: “Waarom moeten we alles in twijfel trekken? Dit label gaat onbewust gepaard met een bias die de samenleving moet veranderen en accepteren. Uiteindelijk gaat het om hoe je je van binnen voelt. Bovendien zijn er belangrijkere dingen in de wereld om samen aan te werken.”

Oorspronkelijk begon hij zijn carrière in het bankwezen, maar hij had het gevoel dat hij niet kon praten over waarmee hij zich identificeerde. “Ik besef dat ik het beter doe als ik volledig trouw kan zijn aan mezelf,” zegt hij. “Als ik me niet druk hoef te maken om zelfcensuur.”

Roberts toewijding aan het bevorderen van een positieve omgeving op de werkvloer is uitzonderlijk. “Ik denk dat mensen die bij dit bedrijf komen werken moeten weten dat we niet alleen erkennen en ondersteunen, maar ook actief werken aan belangenbehartiging. Er is een verschil tussen steun bieden en daadwerkelijk uitdragen en promoten,” legt hij uit.

Als een vocale voorvechter van de LGBTQIA+ community inspireert Robert zijn collega’s om zich net zo kwetsbaar en authentiek op te stellen.

Nadat ze op de middelbare school lid werd van de Gay-Straight Alliance, begon Amanda zich als panseksueel te identificeren. “Ik vind het fijn om te weten dat er een panseksuele vlag bestaat”, zegt ze. “Het is fijn om te weten dat er een vaandel is waaronder we ons kunnen verenigen. Ik kan mensen ook iets vertellen over de vlag. Roze is voor vrouwen, blauw is voor mannen, en geel is alles daartussenin.

In plaats van zich aangetrokken te voelen tot een geslacht voelt Amanda zich aangetrokken tot persoonlijkheden. Met haar zonnige aanwezigheid en energie heeft Amanda een aanstekelijke passie voor gelijkwaardigheid, en blijft ze een impact hebben op de Uber-community. “Als we moeite blijven doen om elkaar altijd uitzonderlijk te behandelen, betekent dat voor mij succes”, zegt ze. “Dan hebben we geen letters nodig, omdat we allemaal gewoon mensen zijn.”

Uiteindelijk kwam hij tot een belangrijk inzicht en wist hij dat het tijd was om een man te worden. “Het is echt moeilijk voor jonge mensen om bezit te kunnen nemen van hun identiteit, omdat er niet bepaald een welkomstcomité op je staat te wachten,” legt Elijah uit.

Hoewel hij nog nooit zo gelukkig is geweest, was het overgangsproces niet makkelijk. “Ik denk dat de belangrijkste kwestie die op dit moment speelt binnen de trans-community is dat er niet genoeg mensen zijn die een medisch begrip bepleiten van wat het betekent om trans te zijn”, legt hij uit.

Elijah moedigt mensen aan om uitgebreid onderzoek te doen en zoveel mogelijk informatie te verzamelen voordat ze besluiten over te gaan tot een operatie. Samen met een nieuw gevoel van geborgenheid, heeft de geslachtsverandering voor hem geleid tot een nieuw leven vol liefde, steun en dromen voor de toekomst. Zijn advies voor mensen die een geslachtsverandering overwegen is om werkelijk van zichzelf te houden en hun innerlijke gevoelens te omarmen.

“Wat me het meest pijn deed was toen ik me onder druk gezet voelde om van mensen te houden waar ik niets om gaf en niet kon houden van de mensen voor wie ik wel gevoelens had”, legt hij uit. Tegen het einde van zijn middelbare schooltijd koos Jacob ervoor om vlak voor de diploma-uitreiking te vertrekken en zich vroegtijdig in te schrijven voor een College in Massachusetts.

Met de vrijheid om zichzelf te ontdekken identificeert Jacob zich nu als polyseksueel. “Ik voel me aangetrokken tot een intense persoonlijke band. Ik wil iemand leren kennen als persoon voordat ik met ze samen ben”, legt hij uit. Voor Jacob betekent Pride samenwerken aan het creëren van een plek waar iedereen zich thuis voelt.